Zdecydowanie najlepiej żyje się teraźniejszością, bez nadmiernego rozpamiętywania zdarzeń z przeszłości, bez ciągłego stawiania sobie pytań: „co by było gdybym postąpił inaczej?”. Przeszłość, to zamknięty rozdział, już go nie napiszesz od nowa, skup się na tworzeniu teraźniejszości, na zadbaniu o jej najlepszą jakość – takie słowa możesz znaleźć w każdym poradniku rozwoju osobistego.

Musisz czy możesz

Idea życia tylko w teraźniejszości brzmi rozsądnie, ale czy da się ją w pełni zrealizować? Pamięć do czegoś nam służy. Czy, gdyby ktoś zaproponował ci, że bezpowrotnie wymaże przeszłość z twojej pamięci, przystałabyś na coś takiego? Ja, absolutnie bym odmówił.

Im więcej przeżyć zgromadzisz w pamięci, tym częściej do nich sięgasz. Największą siłę przyciągania mają momenty przełomowe. Te, w których mogłaś wybrać różne warianty dalszego życia. Być może przypominają ci one, że postąpiłaś wtedy głupio, irracjonalnie, nieodpowiedzialnie i teraz tego żałujesz. Takie myśli pojawiają się najczęściej wtedy, gdy nie wszystko idzie po twojej myśli, gdy czujesz, że masz pod górkę, pod wiatr. Zapewne wtedy karcisz się, wymyślasz sobie od nieudaczników, obrażasz samą siebie słowami, których byś nie użyła wobec kogokolwiek innego na świecie.

Gdy do tego zetkniesz się z neofitami rozwoju osobistego, którzy pouczą cię, że „nie wolno ci żyć przeszłością”, „musisz żyć teraźniejszością”, zyskasz dodatkową porcję stresu. Wszystkie rady typu „musisz”, „nie wolno ci”, „powinnaś”, nic nie zmieniają, służą jedynie wywoływaniu poczucia winy i wstydu.

Możesz przerwać ten zaklęty krąg zamartwiania się, szukając rozwiązań dopasowanych dla ciebie. Jakich? Zaproponuję ci jeden ze sposobów, który mnie pomaga, może i dla ciebie okaże się przydatny? Jeżeli nie, to zostaw go i szukaj dalej.

Akceptacja

Podstawą jest akceptacja – zarówno niezmienności faktów, jak i siebie jako człowieka popełniającego błędy. Wiem, postąpiłem kiedyś głupio. Wiem, że ciągle do tego wydarzenia wracam, ponieważ nie daje mi ono spokoju.

Sama akceptacja uspokaja i otwiera możliwość szukania rozwiązania. A jednym z rozwiązań jest wybaczenie swojemu młodszemu „ja” i potraktowanie niepowodzeń z przeszłości, nie jako powodu do zadręczania się, lecz jako lekcji, z której można wyciągnąć naukę na przyszłość. Jak to zrobić?

Rady dla młodszego „ja”, czy nadal są aktualne?

Pomyśl jakich pięciu kluczowych rad udzieliłabyś swojemu młodszemu „ja” i zapisz je na kartce. Następnie zastanów się, czy zastosowanie się do tych rad poprawiłoby jakość twojego życia nie tylko w przeszłości, ale i obecnie? Jeżeli tak, to odpowiedz szczerze na pytanie – realizujesz je na co dzień? Przypuszczam, że w niewielkim stopniu. Może nadszedł właściwy moment, aby coś z tym zrobić?

Pięć moich rad

Przejście od zamartwiania się do akceptacji, a potem do wyciągania wniosków i czerpania nauki na przyszłość, pomaga mi w uporządkowaniu życia. Zamykam niedokończone sprawy z przeszłości, czynię teraźniejszość bardziej znośną.

Jaki są moje rady dla młodszego „ja”, które nadal nie straciły ważności? Przeczytaj, może któraś cię zainspiruje:

Rady dla młodszego „ja” – podsumowanie

Gdyby zapisać cały proces w punktach, wyglądałby on tak:

1. Nie obwiniaj się, że postępujesz niezgodnie z najbardziej światłymi radami guru rozwoju osobistego. Nic nie musisz, nie masz żadnej powinności
2. Jeżeli jest to możliwe wybacz swojemu młodszemu „ja”, postaraj się zaakceptować siebie, jako osobę niedoskonałą
3. Zastanów się, jakich kluczowych rad byś udzieliła swojemu młodszemu „ja”
4. Czy wdrożenie tych rad w życie, pomogłoby twojemu teraźniejszemu „ja”?

Jeżeli odpowiedź na ostatnie pytanie brzmi tak, to zacznij działać natychmiast, zrób coś prostego, co nie zajmie ci dużo czasu. Przykładowo – jeżeli pragniesz utrzymywać lepszy kontakt z niegdyś bliskimi ci osobami, to napisz teraz do którejś z nich sms-a, wyślij krótkiego maila, czy po prostu życzliwie skomentuj jej post na FB. To tylko pięć minut, może nawet mniej…

Jakie są twoje rady dla ciebie? Może w komentarzu zainspirujesz innych?